Historia Domu

   Dom Pomocy Społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Św. Karola Boromeusza w Wielkich Oczach jest kolejnym zadaniem, które podejmują Siostry na tym terenie.

    Siostry Miłosierdzia Św. Karola Boromeusza przybyły do Wielkich Oczu w 1883 r. uczyniły to na prośbę ówczesnej właścicielki posiadłości pani Klementyny z Kownackich Hagenowej. Celem skierowanej prosby do Zgromadzenia o przybycie Sióstr do Wielkich Oczu było przyjęcie zadań edukacyjnych. W Wielkich Oczach funkcjonowała czteroklasowa szkoła żeńska bez wykwalifikowanych nauczycieli. 

Siostry rozpoczynając pracę w Wielkich Oczach zamieszkały w budynku szkolnym. Rozpoczęły jednak starania o wybudowanie własnego domu zakonnego. Myśląc o wybudowaniu nowego domu siostry uwzględniły mieszkania dla siebie oraz pomieszczenia na działania charytatywne i dobroczynne. Plan budowy uwzględniał również wybudowanie kaplicy. Wybudowany dom zakonny został potwierdzony przez Kurię w Przemyślu: 

"Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Wielkich Oczach został założony w roku 1892 zgodnie z przepisami prawa kanonicznego". 
      (podpisał Ks. Bp Stanisław Jakiel i Ks. Władysław Wyderko kanclerz)

     (podpisał kardynał Miazini pod pieczęcią Rybaka, a prezsłał
Ks. Bp Józef Sebastian Pelczar z własnoręcznym podpisem
z Przemysla dnia 4 lutego 1907r.)

Siostry Boromeuszki podjęły pracę edukacyjną
         w szkole żeńskiej  

(187 uczennic).

 W swoim Domu otworzyły       szkołę gospodarczą          
(20 uczennic).

  Młodzież na zajęciach uczyła  się róznych prac ręcznych  oraz umiejętności życiowych.  W Domu Sióstr znadjował się również pensjonat                   

                                                                                  (23 wychowanków).

     Zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia Siostry zajęły się opieką chorych. Do czasu otwarcia Ośrodka Zdrowia w Wielkich Oczach siostry prowadziły ambulatorium oraz opiekowały się chorymi w domach prywatnych. Siostry Boromeuszki w trosce o życie religijne prowadziły również przy parafii katechezę dzieci i młodzieży, przygotowując ich do przyjmowania sakramentów świętych.